VIII Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C

Jud 17, 20b-25; Ps 63, 2.3-4.5-6; Hbr 4, 12; Mk 11, 27-33

Jezus przybył do Jerozolimy uroczyście witany przez duże grono swoich uczniów. To ostatni okres Jego życia. Jezus rozpoczął nauczanie w świątyni podobnie jak wcześniej uczył w synagogach Galilei i Judei. Nauczając w świątyni, daje okazję poznania nauki o królestwie Bożym także pielgrzymom przybyłym spoza Judei.

Kiedy Jezus miał dwanaście lat znalazł się wśród nauczycieli, a ci byli zaskoczeni Jego wiedzą i inteligencją. Dwadzieścia lat później przychodzi jawnie na teren świątyni, dając swoim przeciwnikom okazję do zrozumienia kim jest i do uwierzenia w Niego.


Przed Jezusem stanęli przywódcy Izraela, arcykapłani i starsi. Wiedzą, że Jezus posiada już w ludzie izraelskim autorytet większy od nich. Dlatego postanowili podważyć Jego autorytet. Zwoje znad Morza Martwego obrazują ostatnie pokolenie arystokracji świątynnej, z którą ludzie pobożni i sprawiedliwi nie chcą mieć nic wspólnego. Józef Kajfasz zasiadał na urzędzie arcykapłańskim od 18 do 36 roku po Chrystusie, głównie z powodu dobrych stosunków z Rzymianami.


Faryzeusze jako nauczyciele religijni byli bardziej popularni od arcykapłanów. Musieli równoważyć interes swojego ludu z interesem Rzymu. Podejmując ryzykowne decyzje, musieli uwzględniać opinie powszechnie uznawane przez lud. Arcykapłani zdecydowali się na kłamstwo, powiedzieli: "Nie wiemy", chociaż wiedzieli. Kłamstwo jest narzędziem tych ludzi religijnych, którzy nie chcą uwierzyć Bogu, a jedynie zachować swoje nieuprawnione przywileje, dla których religia stanowi fasadę ukrywającą ich prawdziwe interesy i motywacje.



Jezus jako Syn Człowieczy przybył, aby zasiąść na tronie Dawida, jako Król Izraela. Przybył do świątyni jako jej pełnoprawny gospodarz, Pan i Bóg.
Został przyjęty przez wielu prostych ludzi natomiast odrzucony przez większość przywódców religijnych i świeckich.