VIII Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C

1 P 4, 7-13; Ps 96, 10.11-12.13; J 15, 16; Mk 11, 11-25

Jezus został uroczyście powitany podczas przybycia do Jerozolimy. To ostatnie przybycie na Święto Paschy. Przez kilka dni razem z Dwunastoma przychodzi do miasta, a wieczorem opuszcza Jerozolimę i wraca do Betanii. W położonej blisko Jerozolimy Betanii mieszkają przyjaciele i uczniowie Jezusa - Maria, Marta i Łazarz, znani lepiej z Ewangelii według św. Jana.

VIII Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C



1 P 1, 18-25; Ps 147B, 12-13. 14-15. 19-20; Mk 10, 45; Mk 10, 32-45


Pomiędzy pytaniami uczniów Jezus trzeci raz mówi o swojej coraz bliższej śmierci i zmartwychwstaniu. Ta informacja o czymś nieuchronnym budzi smutek, niezrozumienie, rodzi pytania o przyszłość i konsekwencje Jego śmierci dla uczniów.

VIII Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C


1 P 1, 10-16; Ps 98 (97), 1. 2-3ab. 3c-4 (R.: por. 2); por. Mt 11, 25; Mk 10, 28-31


Człowiek, który cenił zbawienie ziemskie, czyli bezpieczeństwo materialne odszedł zasmucony, że do kolekcji posiadanych dóbr nie może łatwo dodać zbawienia wiecznego. Uczniowie już rozumieją, że wejście do królestwa Bożego to zbawienie wieczne. Pytają: "Więc kto może być zbawiony?".


Nawet wyrzeczenie się bogactwa nie zapewnia zbawienia. Ludzi zbawia tylko Bóg, który zna to, co jest w ich sercu, zna motywacje ich czynów i podstawę zaufania Jemu, wie kogo i co miłują. Teraz Piotr dodaje jeszcze jedno zagadnienie z poziomu myślenia ludzkiego a nie Bożego, pyta o korzyści jakie otrzymają uczniowie za ich decyzję wytrwania w służbie do końca życia.

VIII Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C



1 P 1, 3-9; Ps 111, 1-2.5-6.9 i 10c; 2 Kor 8,9; Mk 10, 17-27


Mieszkańcy Judei i Jerozolimy słyszeli wcześniej o Jezusie jako nauczycielu z Galilei. Docierały do nich wiadomości o czynach i nauczaniu Jezusa. Autorytet nauczycieli religijnych, szczególnie faryzeuszy był zagrożony. Wobec zgromadzonych ludzi grupa faryzeuszy oczekiwała, że Jezus opowie się przeciw prawu do rozwodu, a to zostanie odebrane jako sprzeczne z ich nauczaniem.

VII Tydzień Okresu Zwykłego


Jk 5, 9-12; Ps 103, 1-2.3-4.8-9.11-12; Por. J 17, 17ba; Mk 10, 1-12

Jezus opuścił już Galileę i udał się wraz z uczniami do Judei.
Po drodze unikał ludzi, bo był zajęty szkoleniem uczniów. Ludzie jednak poszukiwali Jezusa, więc zaczął ich nauczać. Faryzeusze zadają Jezusowi podchwytliwe pytanie na tema rozwodu. Przedmiotem sporu jest stawiane prze faryzeuszy pytanie o okoliczności dające prawo do rozwodu oraz stanowisko Jezusa, że rozwód jest niedopuszczalny.
W Ewangelii Marka chodzi o sprawę bardziej podstawową: czy rozwód jest prawnie dopuszczalny?

Święto Najświętszej Maryi Panny, Matki Kościoła

Rdz 3, 9-15. 20 (Dz 1, 12-14), Ps 87 (86), J 19, 25-27



Blisko konającego Jezusa stali ci, którzy miłowali Go najbardziej. Jezus, Syn Boży, umiera, aby umożliwić zbawienie wszystkim ludziom wszystkich czasów. Chrystus, człowiek, umierając nadal miłuje swoją Matkę. On jest sprawiedliwym i chce wypełnić do końca przykazanie "czcij ojca i matkę".
"Matka Jezusa liczyła wówczas przypuszczalnie prawie pięćdziesiąt lat, była wdową i żyła w społeczeństwie, w którym kobiety rzadko były w stanie utrzymać się same". Jezus powołuje Jana, wobec świadków, na swojego zastępcę wobec Matki, a Matce wskazuje Jana jako Jego prawnego zastępcę.

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Dz 2, 1-11; Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29bc-30. 31 i 34 (R.: por. 30); 1 Kor 12, 3b-7. 12-13; J 20, 19-23

Duch Święty, którego Jezus zesłał na Apostołów, radykalnie zmienił ich życie.

Z przerażonych i zagubionych uczniów stali się charyzmatycznymi głosicielami Ewangelii. Jezus spełnił swoją obietnicę i dał Apostołom Moc, która pozwoliła pokonać im wszelkie ludzkie słabości i ograniczenia. Bóg i nas nie zostawił sierotami. Jest z nami obecny, w świecie, przez działanie Ducha Świętego. Kochające serce człowieka, bez trudu zauważy Jego działanie. Poczujmy swym sercem, że to, On mieszka w naszej duszy. To On pozwala nam wierzyć, ufać, kochać, pomaga nam dźwigać się ze słabości. To On zachęca każdego z nas do ofiarnej miłości Boga i bliźniego.

VII Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C

Dz 1, 15-17. 20-26; Ps 113 (112), 1-2. 3-4. 5-6. 7-8 (R.: por. 8); J 15, 16; J 15, 9-17

Uczniowie Jezusa otrzymali potwierdzenie ich usprawiedliwienia. Zostali wezwani do wytrwałości w przynoszeniu owocu ich wiary oraz nauczenia się na nowo więzi z Nim w Duchu Świętym. Jezus podczas Wieczerzy mówi o Jego przyszłej obecności w Duchu, często mówi o miłości, o wykonywaniu Jego przykazań i radości. Wzywa ich w perspektywie zapowiedzianych zdarzeń do wytrwania w umiłowaniu Jego i ich wzajemnej miłości bezwarunkowej. Jezus odwołuje się do dwóch wzorów miłości. Pierwszy to miłość Ojca do Syna, Jezusa. Ojciec wprowadza go bezpiecznie na świat, chroni, ocala, wysłuchuje Jego modlitwy, daje Mu moc do leczenia wszelkich chorób.

VII Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C

Dz 20, 28-38; Ps 68 (67), 29-30. 33-35a. 35b-36bc (R.: por. 33a); J 17, 21; J 17, 11b-19

Uczniowie wysłani do świata zostali objęci modlitwą Jezusa. Ojciec ma ich otoczyć opieką w dniach zbliżającej się próby ich wiary i dojrzałości.
Jezus zdaje Ojcu raport: “zachowywałem ich w imieniu Twoim”, “ustrzegłem ich”, “przekazałem im Twoją naukę”. Przygotowani są do służby w świecie. Zostali z tego świata wyodrębnieni do nowej wspólnoty ludu Bożego. Wyrwani ze świata deprawacji, niewiary i wrogości. Nie zostali jednak oddzieleni od ludzi, lecz byli jak Jezus, który nie jest ze świata, a zbliżył się do życia tak wielu ludzi, umiłował ich i miał pośród nich przyjaciół.

VI Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Dz 18, 23-28; Ps 47 (46), 2-3. 8-9. 10 (R.: por. 8a); J 16, 28; J 16, 23b-28



W dalszym ciągu Jezus wyjaśnia relację między modlitwą a radością uczniów. Ponownie zaprasza ich do nowego doświadczenia duchowego, nie znanego dotąd nikomu z ludzi - mogą zwracać się z prośbami do Boga, w Jego Imieniu. Teraz dodaje, że przedstawianie próśb w Jego imię jest tymczasowe, aby uwierzyli kim On jest. Po zmartwychwstaniu Jezusa i otrzymaniu Ducha Świętego będą mogli mówić prosto do Ojca, bo zrozumieją, że również Ojciec ich miłuje, bo oni uwierzyli, że Jezus jest Bogiem i umiłowali Go.

VI Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Dz 18, 1-8; Ps 98 (97), 1. 2-3ab. 3cd-4 (R.: por. 2b); J 14, 18; J 16, 16-20



Po wyjaśnieniu roli Ducha Świętego pozostała jeszcze odpowiedź na inne pytanie. Jeśli Jezus jest Synem Boga, i już Go nie zobaczą, to kogo zobaczą wkrótce. Widzieli Jezusa, Ducha Chrystusowego zobaczą oczami, czy doświadczą przez wiarę?