VI Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab; Jdt 13, 18bcda. 19-20 (R.: 15, 9d); Kol 1, 12-16; J 19, 27; J 19, 25-27


Blisko konającego Jezusa stali ci, którzy miłowali Go najbardziej.
Jezus, Syn Boży, umiera, aby umożliwić zbawienie wszystkim ludziom wszystkich czasów.


Jezus, człowiek, umierając nadal miłuje swoją Matkę. On jest sprawiedliwym i chce wypełnić do końca przykazanie "czcij ojca i matkę".

VI Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Dz 16, 11-15; Ps 149, 1-2. 3-4. 5-6a i 9b (R.: por. 4a); J 15, 26b. 27a; J 15, 26-16, 4a


Duch Prawdy będzie świadczył za Jezusem, jeśli nastąpią spory, będzie przygotowywał ludzi do spotkania z uczniami Jezusa głoszącymi ewangelię. Duch objawi prawdę i moc. Uczniowie mają mówić tylko prawdę - opowiadać, głosić, nauczać tylko to, co widzieli i słyszeli. Wrogami uczniów Jezusa są ludzie, którzy myślą, że służą Bogu prześladując wierzących w wysłannika Boga Jego Syna, Jezusa. Będą nawet zabijali, ekskomunikowali, dlatego, że sami nie poznali Boga, o którym myślą, że to Jemu oddają cześć i służą.

VI Niedziela Wielkanocna, Rok C


Dz 15,1-2.22-29; Ap 21,10-14.22-23; J 14,23-29


Zapowiedź odejścia do Ojca i bliskich zdarzeń związanych ze zdradą Judasza, zaparciem Piotra i poczuciem osamotnienia była przyczyną wyjaśnienia roli Ducha Świętego, Pocieszyciela, który podobnie jak Syn Boży ułatwi uczniom zrozumienie nauki i czynów Jezusa. W kulturze judaistycznej istniało przekonanie, że Bóg objawił się tylko ludowi Izraelskiemu. Nauczyciele judaistyczni mówili o Bogu obecnym w szczególny sposób pośród studiujących Jego Prawo.


Jezus mówi o Bogu, który zamieszka na stałe w każdym wierzącym i uczyni go indywidualną świątynią Jego obecności. "Stary Testament nauczał, że Bóg mieszkał w swojej świątyni i pośród swojego ludu, Jego prawa zostały zapisane w sercach wiernych Mu ludzi oraz Jego Duch działał przez Jego proroków."

V Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Dz 15, 1-6; Ps 122 (121), 1-2. 4-5 (R.: por. 1); J 15, 4. 5b; J 15, 1-8



Jezus Chrystus kilka razy rozpoczyna wyjaśnienie kim jest od słów "Ja jestem" - chlebem żywym, światłością świata, bramą, dobrym pasterzem, zmartwychwstaniem i życiem, drogą i prawdą, i życiem oraz "Ja jestem". To, co objawia Jezus różni się radykalnie od tego, za czym podąża większość współczesnych Mu ludzi.Tym razem mówi, że On jest prawdziwym krzewem winnym.

V Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Dz 14, 19-28; Ps 145 (144), 10-11. 12-13ab. 13cd i 21 (R.: por. 12a); J 3, 15; J 14, 27-31a



Zapowiedź odejścia do Ojca i bliskich zdarzeń związanych ze zdradą Judasza i zaparciem Piotra i poczuciem osamotnienia była przyczyną wyjaśnienia roli Ducha Świętego, Pocieszyciela, który podobnie jak Syn Boży ułatwi uczniom zrozumienie nauki i czynów Jezusa.

V Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


1 P 5, 5b-14; Ps 89 (88), 2-3. 6-7. 16-17 (R.: por. 2a); 1 Kor 1, 23-24; Mk 16, 15-20


Na końcu Ewangelii według świętego Marka czytamy, że po swoim zmartwychwstaniu Jezus mówił o przyszłej roli tych osób, które widziały Jezusa po śmierci na powrót żywym. Po upomnieniu Jedenastu apostołów za upór i nie danie wiary tym, którzy Go oglądali zmartwychwstałym, potwierdził ich posłannictwo misyjne. Święty Marek Ewangelista  opisał wcześniejsze wysłanie Dwunastu apostołów po dwóch w celu głoszenia Ewangelii i nabycia doświadczenia misyjnego. Po zmartwychwstaniu są oni przygotowywani do przyszłej służby.

IV Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C

Dz 1, 3-8; Ps 126 (125), 1-2ab. 2cd-3. 4-5. 6 (R.: por. 5); Flp 1, 20c-30; J 12, 26; J 12, 24-26

Na kilka dni przed aresztowaniem Jezusa, w Jerozolimie spodziewano się, że niedługo nastąpi atak przywódców religijnych na Niego. W tym czasie zdarzyło się coś niezwykłego. Grecy, którzy przybyli na Paschę do Jerozolimy chcieli zobaczyć Jezusa.
Jezus powiedział wtedy do Andrzeja i Filipa: "Przyszedł czas, aby Syn Człowieczy został uwielbiony." Bo wieść o Nim porusza i otwiera ludzi z innych narodów.Obumarciem ziarna pszenicy jest zbliżająca się zbawiająca śmierć Jezusa Chrystusa.
Obfitym plonem są wszystkie oczekiwane przez Boga, a potrzebne wszystkim ludziom skutki śmierci Syna Bożego: przebłaganie, odkupienie, pojednanie, usprawiedliwienie i zbawienie.

IV Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C


Dz 13, 26-33; Ps 2, 6-7. 8-9. 10-11 (R.: 7); J 14, 6; J 14, 1-6


Informacja o powrocie Jezusa do Ojca wyzwoliła lęk i niepewność. Jezus prosi ich o pełne zaufanie Jemu, aby nie poddali się zamętowi, nie zaczęli się wzajemnie oskarżać, siać wątpliwości, a nawet podburzać się wzajemnie. Jakbyśmy słyszeli: “Wytrzymajcie trzy dni”.Syn Boży w tym czasie wykona wiele zadań. Otworzy i przygotuje dom Ojca dla wszystkich usprawiedliwionych przez wiarę. Przygotuje księgę imion mieszkańców królestwa.

IV Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C

Dz 11, 1-18; Ps 42 (41), 2-3; Ps 43 (42), 3. 4 (R.: por. Ps 42 (41), 3a); J 10, 14; J 10, 1-10

Jezus mówi o sobie, że jest bramą w zagrodzie owiec. Zagroda była zwykle otoczona kamiennym murem, na którego szczycie mogła znajdować się brama z barierką. Niekiedy zamiast barierki w poprzek kamiennej bramy zagrody spali pasterze, będąc jednocześnie pasterzami i bramą dla owiec. Jezus jest i bramą i pasterzem owiec. Jak pasterz, Jezus w bramie przewodzi, leczy, chroni, ratuje, opiekuje się ludźmi. On jest ich zbawicielem, poszukujący zbawienia znajdą je w Nim.

IV Niedziela Wielkanocna, Rok C

Niedziela Dobrego Pasterza

Dz 13, 14. 43-52; Ps 100 (99), 1-2. 3. 4b-5ab (R.: por. 3c); Ap 7, 9. 14b-17; J 10, 14; J 10, 27-30

Częstym wezwaniem Biblii, skierowanym do człowieka, jest wołanie o posłuszeństwo, czyli o słuchanie słów Boga! „Moje owce słuchają Mojego głosu”. To właśnie słuchanie w życiu duchowym wskazuje zawsze na pierwszy krok. Wiara pochodzi ze słuchania i jest podstawą posłuszeństwa, które dość często wypełnia się bez poznania celu dróg, którymi każe nam chodzić Bóg. Trzeba być gotowym na przyjęcie tego, co Jezus objawił nam o Bogu i nie chcieć tego zmieniać i dostosowywać do swoich wyobrażeń lub mody powszechnie panującej w świecie. To jest przyjęcie Boga jako Ojca, Boga przebaczającego, Boga wszystkich, nawet tych, którzy zostali wykluczeni z różnych społeczności. Istotne jest jednak to, że bez tego pierwszego kroku nie można zrobić następnych.

III Tydzień Okresu Wielkanocnego, Rok C

Dz 9, 31-42; Ps 116B (115), 12-13. 14-15. 16-17 (R.: por. 12; J 6, 63b. 68b; J 6, 55. 60-69

Niewiara ludzi religijnych prowadzi część uczestników do dyskusji, szemrania, oburzenia i zgorszenia. Uczestnikami tej dyskusji są też uczniowie Jezusa z grona szerszego od apostołów. Zamiast zadawania pytań i podjęcia próby zrozumienia słów Jezusa szemrzą. Szemranie to szeptanie, jako wyraz niezadowolenia i oburzenia. Naruszony został ich religijny status quo. Przyjmują tylko to, co określa ich tradycja. Nie mogą słuchać słowa Bożego wypowiadanego przez Jezusa, ponieważ to, co słyszą o Bogu nie odpowiada ich obrazowi Boga. Nie mogą już dalej słuchać o tym, że Jezus jest tym Bogiem, o którym oni mówią Adonai, Najwyższy, Święty. Podobnie zachowywali się Izraelici na pustyni. Szemraniem osiągnęli wodę ze skały, mannę i mięso z nieba.