RW: Arabska wiosna ma na swym koncie pewne osiągnięcia, wiele spraw budzi jednak niepokój.

Abp. Fitzgerald: Oczywiście, były pewne osiągnięcia, gdy chodzi o wolność słowa, o rozpoczęcie procesu demokratyzacji. Czy ludzie są zadowoleni z rezultatów tego procesu demokratyzacji, to już całkiem inna rzecz. Ja mogę mówić jedynie o moim doświadczeniu z Egiptu i wskazać na różnice między różnymi krajami, które doświadczyły arabskiej wiosny. Są to bowiem w istocie bardzo różne sytuacje.

"To ważna rzecz, by odkryć i doceniać życie, jego piękno i wartość." O świętości człowieka, jego życia, zagrożeniach i wyzwaniach z tym związanych z abp. Ignacio Carrasco de Paula, przewodniczącym Papieskiej Akademii Życia rozmawia Marcin Jarzembowski

Ekscelencjo, przyjechał Ksiądz Arcybiskup do Polski, aby mówić o świętości osoby ludzkiej. Dzisiaj rzadko używa się wyrażenia „człowiek jest święty”, a częściej „życie ludzkie jest święte”. Dlaczego i jak to się ze sobą łączy?

– To bardzo łatwe. Jeśli człowiek jest święty, jego życie per se nabiera wartości. Dlaczego wybrałem taki temat? Otóż w historii etyki medycznej zagadnienie świętości życia było fundamentalne już w etyce hipokratejskiej. Jeśli szukamy jakichś motywów natury ontologicznej, powszechnych choćby we Włoszech, Unii Europejskiej czy Niemczech, to właśnie stwierdzenie, że życie ludzkie jest święte, do niedawna było zagadnieniem centralnym. Z tego powodu zagadnienie świętości człowieka winno być traktowane bezwarunkowo i zawsze jako sprawa zasadnicza. Chciałem zatem odnowić to pojęcie, które po części zostało zaniedbane, zastąpione przez pojęcie godności, ponieważ w społeczeństwie bardziej nowoczesnym zagadnienie godności stało się, oczywiście, ważniejsze. A zatem myślę, że nie jest stosowne mówić tylko o godności, a zapominać o sakralności życia, traktując ją jak rzecz starą.

Polacy na pomoc Haiti zebrali prawie 13 mln złotych. Z tych funduszy Caritas Polska realizuje w tym kraju sześć projektów. Pierwsza szkoła, w której będzie się uczyć ponad tysiąc dzieci, jest już gotowa. Trwają prace m.in. przy budowie szkoły podstawowej im. Jana Pawła II. O wkładzie Polaków w pomoc Haitańczykom mówią ks. Marian Subocz, dyrektor Caritas Polska, i Marta Titaniec, koordynujące projekt na rzecz Haiti.

- Mija właśnie trzecia rocznica tragedii, jaka miała miejsce na Haiti. Caritas Polska znacząco włączyła się w pomoc. Co przez te trzy lata zostało zrobione?

Ks. M. Subocz: Natychmiast była reakcja Caritas w Polsce. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski zwrócił się do wszystkich biskupów o zorganizowanie zbiórki na pomoc Haitańczykom. W sumie zebrano prawie 13 mln zł. Jedna ze współpracownic udała się na Haiti, ponieważ tam zebrała się taka specjalna grupa robocza, aby ocenić sytuację i podzielić między sobą pracę.

„Chcemy pokazać haitańskim dzieciom, że nie są przeklęte” – mówi pracująca od lat na Haiti siostra Luisa dell’Orto. Włoska misjonarka ze Zgromadzenia Małych Sióstr Ewangelii przeżyła w Port-au-Prince kataklizm sprzed trzech lat. Wskazuje, że pomoc jest niedostateczna, a ludzie jakby stracili wiarę w to, że ich los może się zmienić.

 

- Jak siostra wspomina dzień kataklizmu?

S. Luisa dell’Orto: Byłam na miejscu w Port-au-Prince, więc na własnej skórze doświadczyłam skutków trzęsienia ziemi. Największe straty i co za tym idzie, największe cierpienie było na terenach wokół stolicy, gdzie wstrząsy sprowokowały najpotężniejsze szkody. Po tych trzech latach, które minęły, największa zmiana polega na tym, że nie ma obozów dla ofiar, tych wielkich namiotowisk, które usytuowane były niedaleko lotniska i na miejskich targowiskach. W tym względzie uczyniono naprawdę wiele, by ludzie, którzy żyli w namiotach, mogli wynająć jakieś mieszkanie bądź wybudować coś własnego. Na to poszła duża pomoc. Mimo wszystko miasto wciąż wygląda jak po bombardowaniu. Trwają jednak obecnie przygotowania do karnawału. Pokazuje to, jak wielkie jest w narodzie haitańskim pragnienie powrotu do życia. Muzyka jest dla Haitańczyków wyrazem radości i życia, pokazaniem, że pokonali to doświadczenie niosące śmierć.

Święto pierwszego męczennika Szczepana przywodzi na myśl współczesnych chrześcijan, którzy cierpią prześladowania i giną za wiarę w Jezusa Chrystusa. Jest to niestety zjawisko wciąż rozpowszechnione, o czym świadczą ostatnie krwawe zamachy w Nigerii w noc Bożego Narodzenia. A w skali świata są to statystyki wstrząsające. Mówi Massimo Introvigne, socjolog religii, kierujący utworzonym przy włoskim MSZ Obserwatorium Wolności Religijnej.

 

M. Introvigne: Chyba najbardziej rozwiniętym ośrodkiem badającym statystyki religijne jest instytut utworzony przez Davida Barreta w Stanach Zjednoczonych. Według tego ośrodka ocenia się, że w tym roku zabito ze względu na wiarę 105 tys. chrześcijan. Oznacza to śmierć jednej osoby co pięć minut. Są to proporcje naprawdę przerażające...