Kościoły lokalne w Azji mają wielu męczenników, ale są zbyt małe, by sprawnie przeprowadzić proces beatyfikacyjny – mówi wikariusz apostolski Phnom Penh bp Olivier Schmitthaeusler. W ubiegły piątek na brak lokalnych świętych skarżyła się Papieżowi młoda Kambodżanka. Papież obiecał, że po powrocie do Watykanu zajmie się sprawą męczenników z Kambodży. Biskupa kambodżańskiej stolicy Radio Watykańskie poprosiło o komentarz.

W czasie swej wizyty w Korei Papież dotyka kwestii, które są ważne dla całego kontynentu, a beatyfikacją koreańskich męczenników przypomina nam o wielkim chrześcijańskim dziedzictwie azjatyckich chrześcijan, którzy za Chrystusa byli gotowi oddać własne życie – mówi kard. Luis Antonio Tagle, metropolita Manili. Towarzyszy on swym rodakom, którzy uczestniczą w Azjatyckim Dniu Młodzieży. O. Zdzisław Kijas OFM Conv. zapytał go o wrażenia z pierwszych dni papieskiej podróży apostolskiej.

Po prawie dwóch tysiącach lat obecności w irackim Mosulu nie ma już chrześcijan. Sytuacja wyznawców Chrystusa w Iraku staje się coraz bardziej dramatyczna. Mówił o tym w Watykanie syryjskokatolicki patriarcha Antiochii podczas dzisiejszego spotkania z abp. Dominique’iem Mambertim. Watykański „minister spraw zagranicznych” zapewnił go, że Papież Franciszek z dużym niepokojem śledzi rozwój sytuacji w Iraku, gdzie przyszłość wspólnoty chrześcijańskiej jest zagrożona. „Dżihadyści nie tylko grożą, ale niszczą, palą i zabijają” – mówi w rozmowie z Radiem Watykańskim patriarcha Ignacy Józef III Younan.

RV: Kilka tygodni temu uwieńczył Pan pewien bardzo ważny etap w swoim życiu. Wraz z żoną został Pan przyjęty do Kościoła katolickiego. Jak to wyglądało?

U. Ekman: Ogłosiliśmy tę naszą decyzję pod koniec marca. Niektórzy z naszych znajomych powiedzieli, że było to jakby tsunami uderzyło w Szwecję. Wszystko to za sprawą mediów, byliśmy już bowiem całkiem dobrze znani w Szwecji. Dlatego potem już samo przyjęcie do wspólnoty Kościoła nie było aż tak problematyczne. Dlatego, że wszystko już zostało powiedziane. Była to przepiękna ceremonia, ale biskup Sztokholmu, skądinąd jedyny katolicki biskup w Szwecji, Anders Arborelius, zasugerował by nie nadawać temu zbyt wielkiego rozgłosu, by zrobić to gdzieś na uboczu. Wybraliśmy klasztor brygidek pod Sztokholmem. Odbyło się to podczas wieczornej Mszy św., w dzień powszedni, w obecności przyjaciół, około 40 osób.

Radio Watykańskie (RW): Księże Andrzeju, czy można już kusić się o pierwsze podsumowania pielgrzymki Papieża Franciszka do Ziemi Świętej?

Ks. Andrzej Koprowski SJ (AK): Pielgrzymka papieska swoim programem i całym stylem obecności na ziemi wydarzeń biblijnych przypomniała, że w centrum życia Kościoła jest sam Pan, Jezus Chrystus; że dotykamy wydarzenia zbawczego. Więź z Bogiem nie jest retuszem, rytuałem czy formą kultury. Jak mówi Papież Franciszek, Kościół nie jest cukierenką, do której się wpada na papieroska, a potem wypada jakby nigdy nic. Zaproszenie do Watykanu, by razem modlić się o pokój na Bliskim Wschodzie, skierowane przez Papieża do prezydentów Izraela i Palestyny, było wyrazem przekonania o żywotnej roli religii w życiu publicznym, także międzynarodowym.

Rozmowa z o. Hyacinthem Destivellem OP z Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan, odpowiedzialnym za relacje Stolicy Apostolskiej ze słowiańskimi Kościołami prawosławnymi

- Czy od rozpoczęcia kryzysu na Ukrainie Stolica Apostolska nawiązywała kontakt z patriarchatem moskiewskim?

Stolica Apostolska i patriarchat moskiewski utrzymują regularne kontakty, niezależnie od kryzysu na Ukrainie. Jest oczywiste, że aktualny kryzys jest okazją do wzmożenia dialogu i wzajemnych konsultacji. Ale zarówno Stolica Apostolska, jak i patriarchat moskiewski są zgodne co do tego, że to co dzieje się aktualnie na Ukrainie jest przede wszystkim problemem Ukraińców i to Kościoły ukraińskie oraz sami Ukraińcy powinni zabiegać o pokój i pojednanie w swej ojczyźnie. Jesteśmy zgodni co do tego, że Kościoły ukraińskie różnych jurysdykcji powinny w tym ze sobą współpracować, mając na względzie pokój i sprawiedliwość i pamiętając o tym, co mawiał Jan Paweł II, że nie będzie pokoju bez sprawiedliwości, a sprawiedliwości bez przebaczenia. W imię sprawiedliwości jest niezbędne, by wszystkie mniejszości na Ukrainie były respektowane. Z drugiej strony wymóg przebaczenia oznacza, że trzeba też czasu, aby dokonało się pojednanie.

RW: Dane statystyczne dotyczące kryzysu życia konsekrowanego są dość niepokojące. Jak konkretnie wygląda sytuacja?

Abp Carballo: Przede wszystkim chciałbym zauważyć, że ilekroć jest mowa o kryzysie życia konsekrowanego, kryzysie zakonów, od razu przechodzi się do liczb obrazujących skalę wystąpień z zakonów. Zapomina się przy tym, że zdecydowana większość osób konsekrowanych z wielkim radykalizmem dochowuje wierności swemu powołaniu. Jestem przekonany, i potwierdza to moje doświadczenie, wyniesione z pierwszych miesięcy pracy w Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, że życie konsekrowane jest dziś bardzo dynamiczne i pełne poświęcenia, konsekracji. Pod tym względem jestem więc pełen optymizmu. Oczywiście, prawdą jest, że wystąpienia z zakonów są niepokojące. I nie mogę pogodzić się z myślą, że są one czymś normalnym. Bo nie jest normalne, że po wielu latach formacji jakiś zakonnik czy zakonnica przekonują się, że życie zakonne im nie odpowiada i porzucają je. Widzimy, że dane liczbowe są dość znaczące. Co roku odchodzi ok. 3 tys. osób konsekrowanych. Mówię tu o przypadkach, które przechodzą przez naszą kongregację i Kongregację ds. Duchowieństwa. Do tego trzeba doliczyć odejścia, którymi zajmuje się Kongregacja Nauki Wiary.

RW: Czy dialog międzyreligijny nie prowadzi przypadkiem do relatywizmu religijnego?

D. Neuhaus: Dużo zależy od tego, jak się rozumie ten dialog. Myślę, jednak, że w dialogu, który prowadzi Kościół, tożsamości muszą być bardzo jasne. Każdy z uczestników dialogu jest przekonany o prawdzie, którą reprezentuje. Ale ważne jest, aby pomimo to umieć ze sobą rozmawiać, ze sobą współpracować dla dobra świata. Nie sądzę, by dialog prowadzony przez Kościół skłaniał do relatywizmu. Nasz dialog jest ściśle związany z głoszeniem Ewangelii, ponieważ chrześcijanin, który ma prowadzić dialog, powinien uosabiać swą wiarę w Jezusa Chrystusa oraz pewność o prawdziwości naszej wiary.

- Dlaczego w obecnym czasie Kościół tak wielką uwagę zwraca na rodzinę? Czy jest aktualnie potrzeba pogłębienia doktrynalnego tego zagadnienia ze strony Kościoła?

Rodzina jest tematem zawsze aktualnym, choć przedstawianym często w krzywym zwierciadle… Nie tylko w mediach, ale przede wszystkim „w życiu”. W Niemczech mówi się sporo o tendencjach jednej z komisji duszpasterskich archidiecezji Fryburga odnośnie osób rozwiedzionych i żyjących w „kolejnych związkach” i ich przystępowania do Eucharystii. Kierujący watykańską Kongregacją Nauki Wiary abp Gerhard Müller w swoich wypowiedziach podkreśla rolę sakramentu i jego konsekwencje, co warunkuje też dostęp do Komunii św. Papież Franciszek na październik 2014 r. zwołał Synod Biskupów i określił jego temat: „Wyzwania duszpasterskie związane z rodziną w kontekście ewangelizacji”. Lobbingi medialne (i stojące za nimi siły ekonomiczne) zdają się promować „społeczeństwo bez rodziny”, ale i bez przyszłości, tak demograficznej, jak i kulturowej, opartej o głęboko ludzkie więzi. Są one konieczne dla rozwoju społeczeństwa, które zwykło się określać jako „obywatelskie”, jeśli nie ma ono stracić charakteru „życzliwego ludziom”. W końcu października w Rzymie „u grobu Apostoła Piotra” spotykały się z Papieżem rodziny przybyłe z całego świata. W szczytowym momencie było niemal 200 tys. osób – znak żywej potrzeby zaczerpnięcia „świeżego powietrza”. Myślę, że trzeba wszechstronnej refleksji duszpasterskiej na ten temat, i to w skali całego Kościoła.

Księże kardynale, jesteśmy u progu rozpoczęcia Światowych Dni Młodzieży w Rio de Janeiro. Czy wszystko jest już przygotowane?

- Cały Kościół w Brazylii zaangażowany jest w organizację tego ważnego wydarzenia. Światowe spotkanie młodych w Rio poprzedzone jest wizytą wielu grup młodzieży w diecezjach brazylijskich. Jest to jedyna w swoim rodzaju okazja do poznania życia religijnego tego wielkiego kraju. Po tych spotkaniach nastąpi punkt kulminacyjny w Rio. Komitet organizacyjny pracuje dzisiaj na pełnych obrotach, z wielkim zaangażowaniem. Młodzi przyjeżdżający do Rio znajdą w tym mieście z pewnością serca otwarte, serca gościnne. Jestem przekonany, że będzie to niezapomniane wydarzenie dla wielu młodych.

W Watykanie odbyło się spotkanie komitetu katolicko-islamskiej łączności. Jest to jedna z form dialogu Stolicy Apostolskiej ze światem muzułmańskim. Komitet tworzą Papieska Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego oraz Międzynarodowe Islamskie Forum na rzecz Dialogu, z siedzibą w Arabii Saudyjskiej. Komitet ten powstał w 1995 r. O przebiegu spotkania rozmawialiśmy z kard. Jean-Louis Tauranem, przewodniczącym papieskiej Rady.

Kard. Tauran: Było to już dziewiętnaste spotkanie tego rodzaju. Ma ono więc długą tradycję. Tym razem zajmowaliśmy się tematem: „Wierzący w obliczu materializmu i sekularyzacji”. Szukaliśmy wspólnego stanowiska w podejściu do tego tematu. Podkreśliliśmy, że życia religijnego nie można odseparować od życia zwyczajnego. Ponieważ wierzący jest też obywatelem, członkiem społeczeństwa. W zwyczajnym życiu istnieje komplementarność aspektów duchowych i materialnych. I właśnie obowiązkiem nas wierzących jest pogodzenie tych dwóch wymiarów. Wyraziliśmy też ubolewanie, że współczesne społeczeństwo, zwłaszcza młode pokolenia, zatraciły swe duchowe korzenie. Trzeba więc się starać, by ludzkość odzyskała życie wewnętrzne. W ubiegłą środę przyjął nas Papież i zachęcił nas, byśmy kontynuowali naszą współpracę. W obecności Franciszka dokonała się też wymiana opinii na temat sytuacji w Syrii. Doszliśmy do zgody, że przemoc narusza świętość ludzkiego życia. I podkreśliliśmy, że instytucje naszych religii zarówno na szczeblu międzynarodowym, jak i lokalnym muszą zrobić wszystko, by powstrzymać eskalację przemocy, zgodnie z prawem międzynarodowym. Podjęliśmy też decyzję, że nasze kolejne spotkanie odbędzie się w Maroku.