XI Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C



Syr 48, 1-14; Ps 97 (96), 1-2. 3-4. 5-6 (R.: por. 12a); Rz 8, 15; Mt 6, 7-15


Jezus wykazał błędy nauczycieli religijnych w rozumieniu i wyjaśnianiu Prawa. Wykazuje różnice między pobożnością jakiej oczekuje Bóg a pobożnością faryzeuszy. Po omówieniu jałmużny rozumianej jako różnorodna pomoc potrzebującym przechodzi do modlitwy.


Uczniowie wielokrotnie widzieli Jezusa podczas modlitwy. Pewnego razu poprosili Go, aby nauczył ich modlitwy. Czy się dotąd nie modlili? Jan Chrzciciel też uczył modlitwy swoich uczniów. Czy może powstać potrzeba uczenia modlitwy Judejczyków zwracających się do Boga kilka razy w ciągu dnia? Modlitwa rozpoczynała listę uczynków pobożnych judaizmu. Dla wielu Judejczyków modlitwa była bardziej obowiązkiem religijnym, niż rozmową z Bogiem.

XI Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C


2 Krl 2, 1. 6-14; Ps 31 (30), 20. 21. 24 (R.: por. 25); J 14, 23; Mt 6, 1-6. 16-18


Jezus pokazał nowy wzór jałmużny, modlitwy i postu. Usunął z ich praktykowania obłudę polegającą na wykonywaniu ich w celu uzyskiwania pochwały, poważania, w celu wywyższania się pośród ludzi, aby przy innej okazji wytykać im, że tego nie robią. Prawo nakładało obowiązek postu raz w roku w Dzień Przebłagania, a w kilku innych dniach pozostawiało możliwość indywidualnego wyboru. Faryzeusze pościli dwa razy w tygodniu, czyli ponad sto razy więcej niż wynikało to z Prawa. W czasie postu rozdawali jałmużnę, i nauczali, że wartość postu zależy od wielkości rozdanej jałmużny. Niektórzy nauczyciele mówili o zbawieniu jako rezultacie tej praktyki.

XI Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C



2 Krn 18, 25-31a. 33-34; Ps 51 (50), 3-4. 5-6ab. 11 i 16 (R.: por. 3a); J 13, 34; Mt 5, 43-48



W pierwszej części Kazania na Górze Jezus wyjaśnia błędną interpretację dekalogu i całego Prawa przez przywódców i nauczycieli religijnych pochodzących ze stronnictwa faryzeuszy. To oni znoszą Prawo i proroków, a oskarżają o to Jezusa. Jezus nie przeciwstawiał się Prawu, lecz jego niewłaściwym interpretacjom, bardziej podkreślającym jego literę niż ducha.

XI Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C


2 Krn 18, 3-8. 12-17. 22; Ps 5, 2-3. 5-6a. 6b-7 (R.: por. 2b); Ps 119, 105; Mt 5, 38-42



Kolejna różnica w postępowaniu Jezusa i nauczycieli religijnych to podejście do rozwiązywania konfliktów. Po lekcji o mówieniu zawsze prawdy zamiast częstego przysięgania, teraz lekcja o miłości w miejsce odwetu. Konflikt to niezgodność, niedopasowanie, sprzeczność interesów, poglądów, spór, polemika, niezgoda, waśń. Źródłem konfliktów są różnice jakie zachodzą pomiędzy ludźmi, przejawiające się w ich postępowaniu, sposobie bycia, usposobieniu.

IX Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C



1 Krl 19, 9a. 11-16; Ps 27 (26), 7-8ab. 8c-9abc. 13-14 (R.: por. 8c); Ps 119 (118), 34; Mt 5, 27-32



Kolejna różnica pomiędzy nauczaniem Jezusa a części nauczycieli religijnych dotyczy trwałości małżeństwa. Cudzołożyć znaczy mieć stosunek płciowy z cudzą żoną lub cudzym mężem, dopuszczać się zdrady.
Nierząd oznacza rozpustę, rozwiązłość lub prostytucję. Nierząd oznacza więc niemoralne zachowania seksualne, w tym także cudzołóstwo. Taki związek seksualny w ogóle nie jest prawdziwym małżeństwem i nie wymaga rozwodu, lecz decyzji unieważnienia lub anulowania.

IX Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C


1 Krl 18, 41-46; Ps 65, 10abcd. 10e-11.12-13; J 13, 34; Mt 5, 20-26




Jezus wypełnia Prawo odmiennie od faryzeuszy i podaje pierwszy przykład w Kazaniu na Górze. Uczniowie mają mieć większą, pełniejszą sprawiedliwość niż nauczyciele religijni, uczeni w Piśmie i faryzeusze.Chrystus nie krytykuje ich nauki, lecz ich serca, bo uważają się za ludzi dobrze wypełniających Prawo. Sprawiedliwość Starego Testamentu, Prawa wyraża się życiem zgodnym z wiarą, w posłuszeństwie Bogu podobnym do posłuszeństwa Abrahama i Mojżesza. Oni czcili, miłowali Boga i służyli Mu. Jezus wypełnił Prawo do końca. Umiłował Ojca w niebie i ludzi na ziemi.

IX Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C

1 Krl 18, 20-39; Ps 16 (15), 1-2. 4. 5 i 8. 11 (R.: por. 1); Ps 25, 4b. 5; Mt 5, 17-19

Wobec tych, którzy zostali nazwani błogosławionymi, z powodu uwierzenia w Króla królestwa Bożego, Mesjasza, i zostali wezwani do bycia solą ziemi i światłem świata, potomek Dawida, Jezus odpiera zarzuty stawiane przez przeciwników religijnych. Ci, którzy w rzeczywistości znoszą Prawo i proroków oskarżają o to Jezusa. Jezus nie przeciwstawiał się Prawu, lecz jego niewłaściwym interpretacjom, bardziej podkreślającym jego literę niż ducha.

IX Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C


1 Krl 17, 7-16; Ps 4, 2-3. 4-5. 7-8; Mt 5, 16; Mt 5, 13-16


Uczniowie słuchają dalszego ciągu Kazania Na Górze i słyszą, że są solą ziemi i światłem świata. Oni w Niego uwierzyli i zostali nazwani błogosławionymi. Oni należą do powstającej nowej grupy społecznej w Galilei. Spotykają się ze sprzeciwem większości mieszkańców Galilei, pomimo prześladowania mają do spełnienia misję wobec świata.
Jezus jest solą ziemi i światłem świata. Uczniowie mają dobry wzór wypełnienia misji. Pliniusz w „Historii naturalnej” pisze: „nie ma nic bardziej użytecznego niż sól i światło słońca".

IX Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C


1 Krl 17, 1-6; Ps 121, 1-2. 3-4. 5-6. 7-8; Mt 5, 12a; Mt 5, 1-12

Jezus rozpoczął swoje Kazanie na Górze od skierowania do uczniów a kilku zdań rozpoczynających się od słowa „błogosławieni”, co w języku greckim znaczy również: „szczęśliwi, rozradowani”. Musi być jakiś powód bycia błogosławionym czy szczęśliwym. Słuchaczami Kazania na Górze byli pierwsi ludzie, którzy uwierzyli, że Jezus jest Królem Izraela, Mesjaszem, Synem Bożym. Usłyszeli i zrozumieli wezwanie Jezusa: "Nawracajcie się, bo blisko już jest królestwo niebieskie." Wcześniej, na pustyni, diabeł pokazał Jezusowi królestwa ziemskie i ludzi poddanych diabłu. Uczniowie Jezusa są już poddanymi królestwa niebieskiego.

Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, Rok C

So 3, 14-18 lub Rz 12, 9-16b; Iz 12, 2-3. 4bcde. 5-6 (R.: por. 6b); Łk 1, 45; Łk 1, 39-56



Kościół zaprasza nas dziś do karmienia się sceną nawiedzenia św. Elżbiety przez Maryję i powiązanym z nim przepięknym hymnem, który wyśpiewuje Maryja: „Magnificat”. Wpisują się one między zapowiedzi dwu narodzin: Jana Chrzciciela i Jezusa, i opisy tych narodzin. Radosny śpiew, który wydobywa się z serca Maryi podczas nawiedzenia Jej krewnej, pozwala wniknąć w tajemnicę ludzkiej psychiki Maryi, pozwala zrozumieć, co w Niej się działo, objąć wzruszenie, jakie ogarnęło Ją w obliczu wielkiego wydarzenia wprowadzającego Ją nagle w wielki Boży plan.

IX Tydzień Okresu Zwykłego, Rok C

2 P 1,1-7; Ps 91,1-2.14-15a.15bc-16; Ap 1,5a; Mk 12,1-12

Jezus przybył do Jerozolimy witany przez uczniów. Pozytywna reakcja mieszkańców miasta wywołała wzburzenie arcykapłanów i uczonych w Piśmie, którzy zapytali Jezusa: "Jaką władzą to czynisz? Kto taką władzę Ci dał?" W odpowiedzi usłyszeli kilka pytań skierowanych do nich oraz jedną odpowiedź w formie przypowieści o przedsiębiorcy, który założył winnice i produkował wino. Następnie wydzierżawił gospodarstwo rolnikom i wyjechał.


Wysłani przez niego pracownicy zostali przez dzierżawców pobici, obrzuceni kamieniami i pozbawieni życia. Dzierżawcy dosyć szybko postanowili przejąć cudzy majątek. Ale właściciel wróci i zaprowadzi porządek. Przestępcy poniosą karę, a inni, uczciwi dzierżawcy dostaną pracę.